Իմ կռիվը հպատակության ու ստորաքարշության դեմ է

Ամեն ինչ շատ պարզ է՝ կա՛մ դու ծնկող ու համակերպվող տեսակ ես, կա՛մ՝ չենթարկվող ու պայքարող: Ներկայի իրականության մեջ այլ տարբերակ չկա: Կներեք, տարբերակները ես չէ, որ հորինել եմ:

Բոլոր անտարբերները կամ ինչ-որ բանի սպասողները իրականում ծնկող ու համակերպվող խեղճ տեսակն են: Ցավում եմ ձեզ համար: Սա էլ ես չեմ հորինել, աշխարհի կարգն է, ինձանից հազարավոր տարիներ առաջ էլ է այսպես եղել, և մինչև աշխարհի ավարտն էլ այսպես է լինելու:

Ինձ համար սա տեսակի կռիվ է, իմ տեսակը հանձնվել չգիտի: Ինձ համար պարտությունը սովորելու, ուժեղանալու և էլի կռվի մեջ մտնելու հնարավորություն է: Այնքան, մինչև իմ ուզածին հասնեմ:

Սրանք լոկ բառեր չեն, սա կենսակերպ է: Ի զարմանս շատերի, ես էլ այսպիսին եմ ու ես պարտադրելու եմ իմ կամքը, սկզբում՝ ներքին թշնամուն, հետո՝ բոլոր անտարբերներիդ, իսկ այնուհետ՝ դրսի թշնամուն: Ուզում եք ռեսու՞րս լինել, որոշողի փոխարեն: Հոգ չէ, կլինեք, բայց դուք լինելու եք հայ տեսակի զորացման ռեսուրսը, այլ ոչ թե՝ թշնամու: Իմ առաջ դրված խնդիրը սա՛ է: Չեմ կարող թողնել, որ դառնաք հայի թշնամու զորացման ռեսուրս: Իսկ ձեր անտարբերությունը հենց այս ճանապարհն է:

Ինչպես ասացի, իմ ընտրությունն ու որոշումը շատ պարզ է, իմ քայլերն էլ՝ բաց ու տեսանելի: Իմ կռիվն էլ հպատակության և ստորաքարշության դեմ է, և կասկած չունեմ, որ հասնելու եմ նպատակին:

Բոլորիդ հիշում եմ, բոլորին ու ամեն ինչ տեսնում, և յուրաքանչյուրը ստանալու է իր հասանելին՝ ժամանակի հետ: Սա՛ էլ է աշխարհի կարգը:

Հովհաննես Ավետիսյան

Մեկնաբանություններ